Wśród odznaczeń, jakie zdarzyło mi się otrzymać,  Odznakę Honorową za Zasługi dla Województwa Lubuskiego cenię sobie szczególnie. Przyznało mi ja bowiem gremium reprezentujące społeczność lokalną. Chociaż prokurator jest reprezentantem Państwa, to jego działalność jest w pierwszej kolejności służbą na rzecz społeczności zamieszkałej na obszarze terytorialnej jego terytorialnej właściwości.

Jedną z najważniejszych i użytecznych form zdobywania specjalistycznej wiedzy z zakresu nauk sądowych były studia podyplomowe z kryminalistyki, jakie podjąłem w 1994 r. na Wydziale Prawa i Administracji mojego macierzystego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Zanim udziałem studentów stały się tzw. praktyki robotnicze, gdzie mieli zapoznać się z trudami życia i pracy prostych ludzi, uczelnie w porozumieniu z zakładami pracy organizowały studenckie praktyki zawodowe. Ja trafiłem na taką praktykę w sierpniu 1971 r. do Prokuratury Powiatowej w Nowej Soli.

W dniu 11 stycznia 1984 r. Prokurator Generalny wydał zarządzenie powołujące mnie po raz pierwszy do składu Centralnej Komisji Egzaminacyjnej z zadaniem przeprowadzenia egzaminu prokuratorskiego w lutym i marcu tegoż roku w Białymstoku.

Ktoś, kto szkoli i egzaminuje, przede wszystkim sam powinien systematycznie się dokształcać. Dlatego też starałem się nie tracić żadnej możliwości w tym zakresie i interesowało mnie każde wartościowe szkolenie z zakresu kryminalistyki i pozostałych nauk sądowych.

W dniu 6 czerwca 1997 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił komplet przepisów składających się na obowiązujące od 1 września 1998 r. nowe ustawodawstwo karne. Prace nad tym ustawodawstwem trwały wiele lat.

Prowadzenie zajęć dydaktycznych z zakresu kryminalistyki i pozostałych nauk sądowych od początku 80-tych lat XX w. stanowiło ważny segment moich zawodowych obowiązków i związanych z tym koniecznych zainteresowań.