[…] Piękna opowieść. O żywiole i o ludzkiej solidarności. Na co dzień wydaje się nam, że cywilizacja nas ochroni, że nas ocala.

[…] Nie ma piękniejszego, bardziej oszałamiającego lasu niż bukowy. O tej porze roku liście były już ciemnoczerwone i rozpościerały nad głową Wojnicza purpurowe sklepienie oddzielające go od jesiennego nieba.

[…] W życiu nie ma nic przedtem ani potem; nie ma również teraz; teraz nie ma najbardziej.

[…] Ruszaj się Bruno, idziemy na piwo. Niechybnie brakuje tam nas, recytowała moja matka Violetta przez V i dwa t słowa poety, którego nikt już dziś chyba nie czyta. W każdym razie mnie wydaje się nieznośnie duszoszczypatielny, zbyt dosłowny w swojej rozpaczy.

[…] Powstańcy rozlokowali się wzdłuż drogi, w lesie, o jakie sto kroków od traktu. Bór to był stary, sosnowy, ale pomieszany z dębami i nawet trochę z lipami, miał więc gęste poszycie. A już przy samych rowach pieniły się gęste zagajniki po obu stronach. Miejsce było dobrze wybrane, bo gąszcze te stanowiły doskonałe przykrycie. […] Jarosław Iwaszkiewicz, Heydenreich /w/ J. Iwaszkiewicz, Tatarak i inne opowiadania, Biblioteka POLITYKI, bez daty wydania, Warszawa s. 347

[…] Dzień był jesienny, ale niezwykle pogodny. Piasek jak muzyczny instrument przesypywał się w kole, zupełnie jakby towarzyszyła ich jeździe jakaś piosenka.

[…] Policjant pionu kryminalnego najpewniej wie, co dzieje się z ciałem nieboszczyka. Brucks znowu zerka na Schreitera, jakby oczekiwał potwierdzenia.

[…] Szli dalej. Pod górę. Leśna droga wyboista i pełna korzeni była dobrze znana Jarogniewowi. Na prawo minęli zagajnik świerkowy niezmiernie gęsty i czarniejszy nawet od nocy.

[…] Aby ocalić los swój lub swoich bliskich, musi zmierzyć się z czymś, co na pierwszy rzut oka przeraża go i wydaje się niemożliwe – przemierzyć Ciemny Las.

[…] Siedział z Mar i Aledis przy stole w zajeździe. – Proces może trwać wiele dni, a nawet miesięcy – powiedział, gdy wysyłały go do pałacu po wieści. Lepiej zaczekać tutaj.