Kiedy byłem młody, starałem się zawsze dotrzeć do sedna. Nękało mnie pytanie, czy oskarżony jest winien, czy też nie, i chciałem koniecznie wiedzieć, jak było naprawdę. Wątpliwości nie dawały mi spokoju.

”Jeśli wokół sprawy podniesie się zgiełk, jeśli prasa, jak to ma w zwyczaju, nie pozostawi suchej nitki na metodach naszego śledztwa, to co wówczas będzie można odkryć?” M. Pearl, Klub Dantego, Wyd. Literackie, K-w 2005 s. 25  

Zanim przybyłem do miasta, żandarmi otrzymali rozkaz zawiadamiania prokuratora Rhunkena o każdym przypadku gwałtownej śmierci. Zająwszy jego miejsce, teraz ja byłem odpowiedzialny za wszelkie kroki podejmowane w podobnych okolicznościach. M. Gregorio, Krytyka zbrodniczego rozumu, Wyd. Lit., K-w 2007 s. 387  

Wypowiadając się za pomocą stwarzanych przez siebie kształtów i kojarzonych kolorów, człowiek nieodmiennie snuł opowieść o obrazie świata lub – inaczej rzecz określając – o naturze. Natura jest wszystkim tym, co nas otacza; naturą też staje się w konsekwencji każda rzecz stworzona ręką człowieka.

„Większość z nas od wieków, od zawsze pojawia się i odchodzi ze świata bez śladu. Dzieje opowiedziane i opisane, to tylko historia niewielu ludzi i narodów, ich rzadko rozrzuconych śladów na szerokim i wielkim szlaku wydeptanym przez niezliczone miliony anonimowych wędrowców”. R. Kapuściński, Lapidarium IV, W-wa 2007 s. 75

[…] „Kiedyś – gdy zemsty lwie przehuczą ryki, Przebrzmi głos trąby, przełamią się szyki, Gdy wróg ostatni wyda krzyk boleści, Umilknie, światu swobodę obwieści,

„Pomyślałem sobie, że jeżeli przez piętnaście lat życie oskarżonego i życie prokuratora, czyli moje, były podobne, a musiały być podobne, bo podobne były warunki, to ja, prokurator, mógłbym pójść w tym samym kierunku, w którym szedł oskarżony; a oskarżony nakierowywany przez swoje warunki i przez swoją rozpacz szedł i doszedł do zbrodni.

„I ja, piszący te Kroniki, czuję niemałą pociechę z ukończenia wojny pruskiej, z odzyskania krajów z dawna od Królestwa Polskiego odpadłych, z przyłączenia Prus do Polski, bolało mnie to bowiem, że Królestwo Polskie szarpały dotąd i rozrywały rozmaite ludy i narody; teraz szczęśliwym mienię siebie i swoich współczesnych, że oczy nasze oglądają połączenie tych krajów ojczystych w jedną całość; lecz byłbym szczęśliwszy, gdybym doczekał za łaską Bożą odzyskania i zjednoczenia z Polską Śląska, ziemi lubuskiej i słupskiej: z radością zstępowałbym do grobu i słodszy miałbym w nim odpoczynek”. Jan Długosz, Roczniki, czyli kroniki słynnego Królestwa Polskiego, 1445 – 1480

„Poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie.” Stary Testament 1 Krl 3,5.7-12

Śni mi się wieś daleka Śni mi się wieś dalekazapadły jakiś kąt –wycięty bór i rzeka,i brzóz płaczących rząd …