Kara – środek ostateczny

[…] Nie wolno mitologizować kary jako środka zwalczania zjawisk ujemnych. Kara spełni swoją funkcje, ale tylko pod warunkiem, że będzie stanowiła środek ostateczny, uzupełniający wszelkie inne środki przeciwdziałania zjawiskom negatywnym.

Wszyscy z jednakową dezaprobatą muszą odnosić się do aktywności życiowej o charakterze przestępczym. Jest to stworzenia racjonalnego systemu karania. Nie można liczyć tylko na aparat państwowy. […] Każde przestępstwo ma swoje uwarunkowania społeczne, ekonomiczne, organizacyjne. […]

Zbigniew Czeszejko-Sochacki, Kara na końcu, Tu i Teraz, 18/1984