[…] Cyrus był niewątpliwie niezwykle utalentowanym wodzem, jednak talent wojskowy był tylko jedną z cech jego osobowości.  Bardziej chyba zwraca uwagę umiarkowanie, z jakim sprawował swoje rządy. Wykazywał wyjątkową tolerancję dla miejscowych religii i obyczajów, unikał okrucieństwa i niepotrzebnego nadużywania siły, co odróżniało go od wielu innych zdobywców.

[…] Stan bezpieczeństwa w Polsce szlacheckiej na pewno w znacznym stopniu uzależniony był od zasad polityczno-ustrojowych w kraju. Ugruntowanie się feudalnej struktury społecznej, złota wolność szlachecka z jednej strony, a słabość władzy centralnej – z drugiej, sprzyjały rozwojowi przestępczości i anarchizacji życia.

[…] Może kiedyś skonstruujemy komputery symulujące i przewidujące wszystkie możliwe kombinacje wyznaczające los, komputery symulujące umysł wszechwiedzący, ale tymczasem chcąc nie chcąc podzielamy starożytnych Greków: wszystkie nasze sprawy trzymają w rekach stare Parki i nigdy nie wiemy, co uczynią w następnej minucie.

[…] Nerwowo oglądał się ku rzece, gdzie migotały rakiety. Pułkownik siedział skwaszony.– Oni powariowali … Wczoraj nakazali nam odwrót – mruczał – choć mogliśmy się bronić dalej na przeprawie … Dziś rano rozkaz: „Trzymajcie się za wszelką cenę!”. A teraz znów popędzają: „rzucać wszystko i wycofywać się …”.

[…] Noc już była głęboka. W osadach i przygródkach światła pogasły, nad okolicą panowało niepodzielnie księżycowe światło. Spokój i cisza były dokoła. Bolesław zadumał się, tak że zapomniał niemal o obecności Pietrka. W piersi jego wstawało jakieś nieznane uczucie. Z miejsca, gdzie stoi wyszła myśl i siła, która z zamętu walk, zatargów i poziomych dążeń małych ludzi wyłoniła państwo Chrobrego.

[…] Nikt wówczas mimo rodzących się w trakcie rozmów wątpliwości nie przypuszczał, że Francuzi i Anglicy nie wywiążą się z żadnych zobowiązań wobec Polski, szczególnie po wizycie w Warszawie szefa sztabu imperialnego generała Ironside’a. Zarówno marszałek Rydz-Śmigły, jak i jego generałowie wierzyli w swych sojuszników.

[…] Wierz mi, znam się na ludziach. Czuję ich naturę na odległość. Polacy wciąż jeszcze z nami walczą. Wciąż stawiają opór i wciąż nas zmuszają do stosowania przemocy. Są słabi – ale zuchwali, hardzi, uparci.

[…] Jak blisko Polska piastowska współżyła z Rusią, iloma węzłami łączyły się oba narody. Nie było ani jednej stolicy dzielnicowej, na której tronie nie zasiadałyby ruskie księżniczki jako żony Piastów. Widywał je i sam królewski Kraków. Polskie wojska chadzały do Kijowa, wzywane przez Świętopełka i Izasława.

[…] Jeden z oddziałów z dywizji „Totenkopf” zagarnął grupkę sowieckich wojskowych. Przyglądałem się im zaraz po przyprowadzeniu do dowództwa. Byli to mocni ludzie, ogorzali, wysportowani, spokojni. Oczywiście myśmy badali tylko oficerów sowieckich, wśród nich trzy kobiety w stopniach podporuczników.

[…] Świat przedstawiony w utworach Adama Asnyka charakteryzował się dychotomią: przeszłości i przyszłości, nowości i tradycji, pokoleń dawnych i współczesnych. Ta zasada ciągłego stawania się, wyrastania z przeszłości tego, co jest teraźniejsze i co tworzy przyszłość, stanowi myśl przewodnia jego poezji. […]