Droga Geibel’a

Droga Geibel’a. Biegnie z centrum Siedliska, poprzez Zwierzyniec i dalej obok Borowca w kierunku centrum d. Puszczy Tarnowskiej, a dokładniej do tzw. Pawilonów Myśliwskich księcia Henryka [niem. Heirichslust. Jej długość wynosi ok. 13 km., przebieg zaś wskazuje, że wytyczono ją wyłącznie z myślą o ułatwieniu dojazdu do Pawilonów i pobliskiego Gaju Wandy [niem. Wandashain].

Współcześnie droga ta przebiega na obszarze dwóch gmin: Siedlisko i Sława oraz dwóch Nadleśnictw: Nowa Sól oraz Sława Śląska, a także dwóch różnych powiatów: nowosolskiego i wschowskiego .

Na większości swojego przebiegu utraciła znaczenie komunikacyjne i odtworzyć ją można jedynie na podstawie dawnych map. Co znamienne, nie udało się odnaleźć wzdłuż domniemanego przebiegu pozostałości dawnej leśnej alei czy innych reliktów, co na tym obszarze jest charakterystyczne dla dróg o starszym rodowodzie. Warto też zaznaczyć, że na odcinku od Zwierzyńca do granicy Nadleśnictw po śladzie tej drogi współcześnie wytyczony został dojazd pożarowy nr „13” Od Przystanku.

Droga Geibel’a swoją historyczną nazwę wywodzi od nazwiska późnoromantycznego niemieckiego poety Emanuela Geibel’a (1815-1884), który w połowie XIX w.  zaprzyjaźnił się z rodziną panującego na Siedlisku IV księcia Carolath-Beuthen Henryka Schoneicha. Na zaproszenie władcy gościł kilkakrotnie w Siedlisku, po raz pierwszy w roku 1849. Jednak ulubionym miejscem poety były wspomniane Pawilony Myśliwskie położone w sercu Puszczy Tarnowskiej, zwanej wówczas Karolacką [niem. Carolather Heide].

Geibel był poetą lirycznym. Inspirację czerpał z dzieł starożytnych. Wzorował się na Joachimie Wolfgangu Goethe, Heinrichu Heine czy Lordzie Byronie. Ocenia się, że jest autorem 3600 utworów, z których aż 300 posłużyło jako słowa do muzyki komponowanej m.in. przez takie sławy, jak: Robert Schuman, Johannes Brams czy Felix Mendelson. Geibel przekładał na niemiecki utwory poetów greckich i francuskich. W swoich dziełach wykorzystywał też motywy twórczości ludowej z Hiszpanii i Portugalii.

Pobyty Geibla w księstwie zaowocowały kilkunastoma utworami sławiącymi piękno okolicznej przyrody. Poeta najchętniej szukał inspiracji i tworzył w leśnych ostępach. Otoczenie starodrzewia dębowego i bliskość założenia parkowego pierwotnie nazywanego Lipowym Zaciszem [niem. Lindenruh], a z czasem – dokładniej od początku XX w. Gajem Wandy [niem. Wandashein] bez wątpienia sprzyjała twórczym dokonaniom.

Wszystko wskazuje na to, że niektóre z powstałych w tym okresie utworów zainspirował urok puszczy.

Jeden z wierszy zaczynał się słowami: „Ich sah den Wald sich färben, Die Luft war grau und stumm …”, co w wolnym nieco przekładzie brzmi następująco: „Widziałem, jak barwią się lasy, a powietrze szarzeje i cichnie …”.

Na początku XX w., a więc kilkadziesiąt lat później, już w dobie kulturowego powrotu do tradycji romantycznych, drogę prowadzącą z Siedliska do Pawilonów Myśliwskich nazwano Drogą Geibel’a.

Na współczesnych oznakowaniach szlaków turystycznych oraz mapie d. Puszczy Tarnowskiej Pawilony Myśliwskie księcia Henryka oznaczane są jako „Zamek Geibel’a”.

Jan WOJTASIK

Przy opracowaniu tego materiału wykorzystano mapę: Puszcza Tarnowska. Jodłowskie Trasy Rekreacyjne, Wydawnictwo SYGNATURA Zakład Kartograficzny, Wydanie II,  2017