Inspiracje
-
Medycyna sądowa. Wsparcie dla prokuratorów i sądów
[…] Medycyna sądowa jest nauką stosowaną, a jej celem jest wykorzystanie wiedzy medycznej w postępowaniach procesowych prowadzonych przez organy ścigania i wymiar sprawiedliwości. Trudno jest sobie wyobrażić współczesne postępowanie karne, cywilne czy rodzinne bez udziału medyków sądowych. To oni swoją wiedzą wspierają prokuratorów i sądy w dążeniu do wykrycia prawdy materialnej i wydania sprawiedliwego wyroku. (…) Medycyna jako całość rozwija się bardzo dynamicznie, wkraczają nowe metody badań, wykorzystuje się osiągnięcia technologiczne, co powoduje stałe i bardzi istotnie poszerzające się możliwości badawcze. […] Ewa Gruza, Paweł Krajewski, Ireneusz Sołtyszewski, Medycyna sądowa dla prawników, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2023 s. 13
-
Krzyk dziecka
[…] Sukces, jaki dziecko odnosi za pomocą krzyku, powoduje, że ma ono skłonność do zachowania go jako reakcji na trudne sytuacje w późniejszym okresie. Innymi słowy, dziecko może się „nauczyć” emocjonalnego reagowania wskutek przesadnej opieki rodzicielskiej. Nawet w późniejszej fazie osobniczego rozwoju, kiedy potrafi już lepiej przezwyciężać własne frustracje, może zachować infantylną tendencję do apelowania o pomoc krzykiem i płaczem. Rodzice nie powinni udzielać dziecku więcej pomocy, niż ono naprawdę potrzebuje. Zakres i rodzaj tej pomocy zależy od stopnia dojrzałości i osiągniętych umiejętności dziecka. […] Abraham P. Sperling, Psychologia, Wydawnictwo ZYSK i S-KA, Poznań 1995 s. 225
-
Mediacja jako szansa. Perspektywa mediatora
[…] Konflikty między ludźmi są rzeczą zwyczajną i naturalną. (…) W procesie ich rozwiązywania strony konfliktu mogą się sporo nauczyć o sobie i o swoim partnerze, a więc np. o współmałżonku, dziecku, pracodawcy lub pracowniku. Można go lepiej zrozumieć, a może i bardziej polubić, albo przeciwnie – dojść do wniosku, że nie chce się z nim mieć nic wspólnego. Jesli przedmiot sporu zostanie jasno zarysowany, można się skupić na znalezieniu rozwiązań satysfakcjonujących obie strony. I nawet jeśli początkowo wydaje się to niemożliwe, to w trakcie mediacji może okazać się całkiem realne. […] Andrzej Lipczyński, Psychologia sądowa, Wydawnictwo Difin Warszawa 2007 s. 39
-
Wrażliwość osobowości, oryginalność myśli
„Większej wrażliwości odpowiada większa oryginalność myśli”. Cezare Lombrozo, Geniusz i obłąkanie, Wyd. vis-a-vis, Kraków 2019 s.29
-
Prześladowanie ludzi genialnych
[…] W prześladowaniu zażartym, któremu podlegają ludzie genialni, uczeni akademicy grają z pobudek próżności główną rolę, osłaniając swoje działania puklerzem talentu i powagi oddziaływającej na ludzi powszednich, a nawet na sfery rządowe, które także składają się zwykle z ludzi pospolitych. […] Cezare Lombrozo, Geniusz i obłąkanie, Wyd. vis-a-vis, Kraków 2019 s. 31
-
Geniusz i obłąkanie
[…] Między człowiekiem obłąkanym w czasie ataku choroby a człowiekiem genialnym obmyślającym i wcielającym w życie swe idee istnieje zupełne podobieństwo. […] Cezare Lombrozo, Geniusz i obłąkanie, Wyd. vis-a-vis, Kraków 2019 s.19
-
Mania literacka
[…] Mania literacka nie jest jedynie ciekawą właściwością psychiczną, ale specjalną formą obłąkania , kryjącą pod niewinnym pozorami impulsy tym niebezpieczniejsze, że trudno je z pierwszego wejrzenia zauważyć. […] Cezare Lombrozo, Geniusz i obłąkanie, Wyd. vis-a-vis, Kraków 2019 s. 7
-
Kłamstwo prawdą
[…] Wszystko to stoi na kłamstwie, ale dla odpowiednio wychowanych przyszłych pokoleń (wbijanie w głowę od dziecka) przestanie być kłamstwem: nikt nie może żyć z myślą, że wciąż kłamie, nikt nie będzie co dzień polemizował z każdym słowem radia, telewizji, prasy. A więc kłamstwo stanie się prawdą – w głowie się kręci. Orwell miał rację – to był wielki prorok. […] Stefan Kisielewski, Dzienniki, Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1997 s. 20
-
Prawda gazetowa
[…] Gazety piszą nieprawdę, ale tak daleko posuniętą i wkorzenioną, że aby udowodnić nieprawdziwość jednego krótkiego zdania, trzeba by takich zdań powiedzieć dziesięć – a któż by tego chciał słuchać. […] Stefan Kisielewski, Dzienniki, Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1997 s. 19
-
Lasy. Kompromis potrzeb jednostki z dobrem ogółu
[…] Niezależnie od struktury własności koncepcja gospodarowania lasami musi dążyć do optymalnego harmonizowania interesów i potrzeb jednostek z dobrem ogółu. Lasy jako dobro wspólne (dobro publiczne) powinny być użytkowane w sposób odpowiadający uznanym w danej społeczności wartościom społecznym, kulturalnym i estetycznym. Muszą być ustanowione prawa i środki ich egzekwowania, zapewniające etyczne użytkowanie lasów, co w syntetyczny sposób wyrażają paradygmaty zrównoważonego rozwoju: typ rozwoju społeczno-gospodarczego, koncepcja międzypokoleniowa oraz proces integrujący wszystkie działania człowieka prowadzące do maksymalnego zrównania możliwości zaspokojenia potrzeb wszystkich mieszkańców Ziemi. […] M. Geszprych, cyt. Za: Jan Chmielewski, Prawo leśne w praktyce, Wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2020 s. 17