[…] Eksperci sądowi i kryminalistyczni (…) słyszą opowieści zmarłych. Zmarli mają wiele do powiedzenia, ale mogą ich usłyszeć tylko ludzie odpowiednio wyszkoleni i obdarzeni specyficznym darem.

[…] Tym, co niszczy najwięcej materiałów dowodowych znajdujących się w miejscu pożaru, nie jest wcale sam ogień, lecz niewyszkolony, nadgorliwy śledczy uzbrojony w grabie.

[…] W owym czasie znałem już obowiązujące standardy. Po pierwsze, trzeba wykluczyć możliwość, że denat zmarł z przyczyn naturalnych wskutek jakiejś choroby. Po drugie, należy podać faktyczną przyczynę śmierci i w miarę możności określić, jak szybko doszło do zgonu.

Przed każdym trudnym przesłuchaniem należy przygotować (na podstawie całej dostępnej wiedzy o sprawcy i zdarzeniu) pełną listę koniecznych pytań. Następnym etapem jest opracowanie wszystkich wariantów potencjalnych odpowiedzi na te pytania.

[…] Walka, którą toczymy, nie może być skierowana przeciwko ludziom żyjącym poza widzialnym Kościołem. Prawdziwa walka o Królestwo Boże nie toczy się bowiem nigdy pomiędzy człowiekiem a człowiekiem, choćby jeden z nich wydawał się niebywale święty, a drugi niebywale podły.

[…] Subiektywna ocena występuje wobec zjawisk niemierzalnych i w tych obszarach badań identyfikacyjnych, które – z różnych powodów – nie zostały dotychczas lub z natury swojej nie mogą być określone w sposób wystarczająco ścisły.

[…] Problemem jest coraz częściej spotykana w literaturze amerykańskiej i przenoszona na grunt polski krytyka formułowania wniosków kategorycznych w opiniach biegłych. Pasmo błędów popełnianych przez niedoszkolonych i niedbałych ekspertów zagranicznych nie może deprecjonować uznanej i dokładnie zbadanej przez lata metody.

[…] Prawdę można ustalić, przeniknąć aż do jej dna i przeszłość z teraźniejszością schwytać w jedną przestrzeń, gdy niejasności stanu faktycznego drąży się cierpliwie oraz planowo i z dziesiątkami ludzi rozmawia się szczerze i mądrze. […] Cyt za: J. M. Coetzee,  /w/ Józef Gurgul, Jeszcze o dowodzie z zeznań i wyjaśnień nietrzeźwego, Prokuratura i Prawo nr 11/listopad 2018 s. 98

[…] Ich (historyków – J.W.) praca jest pracą detektywa. Najlepsi mają doświadczenie w oddzielaniu faktów od przypuszczeń i hipotez, w ocenie wagi motywów, ustalaniu chronologicznych sekwencji zdarzeń i i rozważaniu ciągów przyczyn i skutków.

[…] Tajemnicze i niewytłumaczalne zdarzenia są częstym elementem historycznych zapisów, podobnie jak działanie fantazji, do którego te relacje zachęcają. Nie trzeba też odwoływać się do spraw nadprzyrodzonych, żeby z pozytywnym nastawieniem snuć spekulacje.