Zakaz podejmowania się obrony

[…] Proces Kramera (komendanta obozu w Belsen i Oświęcimiu) rozpoczął się dnia 17 września 1945 r. przed wojskowym sądem brytyjskim, wywołał głośne echa i spowodował szereg uwag krytycznych. Delegat Polski, który był oficjalnym obserwatorem na procesie, złożył Komisji raport, podkreślając szereg niedomagań organizacyjnych i słabe przygotowanie procesu z punktu widzenia materiału dowodowego.

Potem przyszła fala oburzenia w prasie z powodu z powodu zachowania się jednego z obrońców w procesie, który użył obelżywych słów pod adresem ofiar obu obozów, fala która swoje echo w Parlamencie brytyjskim i Komisji w postaci uchwał potępiających ten wybryk.

Incydent ten, zresztą sporadyczny, ma o tyle duże znaczenie, że spowodował wydanie zakazu wzbraniającego prawnikom brytyjskim podejmowania się obrony w procesach niemieckich przestępców wojennych.

Zakaz wydany przez brytyjskie naczelne organizacje adwokackie uniemożliwił w następnych procesach, z norymberskim na czele, obronę Niemców przez prawników brytyjskich, co wyszło na dobre tak samej zasadzie karania przestępców wojennych, jak i światu prawniczemu alianckiemu. […]

Tadeusz Cyprian i Jerzy Sawicki, Prawo norymberskie. Bilans i perspektywy, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, Warszawa – Kraków 1948 s. 154 i nast.