Osądzając jako piękny jakiś przedmiot, uważamy, że osąd nasz powinien mieć wartość uniwersalną i że wszyscy powinni (lub powinni by) go podzielać. Immanuel Kant, Krytyka władzy sądzenia (1790), cyt. za:  Umberto Eco, [red.], Historia piękna, Wyd. REBIS, Poznań 2005 s. 264