Przyznanie się do winy

[…] Przyznanie się do winy podlega ocenie sądu uwzględniającego motywy i pobudki, jakimi kierował się oskarżony. Jeżeli dodatkowo czynił starania o naprawienie szkody w całości lub części, naprawił ją, przeprosił pokrzywdzonego, przeprosiny zostały przyjęte, to wartość przynania rośnie.

Szczególnie doniosłe jest przyznanie do winy, które poparte jest wskazaniem na dowody przesądzające o odpowiedzialności karnej, wyjawieniem wiadomości, bez których organy procesowe miałyby trudności w ustaleniu faktów zgodnie z rzeczywistością lub mogłoby to być nierzadko niemożliwe.

Premiowanie takiej postawy oskarżonego i potraktowanie go w sposób złagodzony uzasadnione jest osiągnięciem celów zapobiegawczych i wychowawczych przemawiających przeciw stosowaniu kary w granicach zbliżonych do górnego progu ustawowego zagrożenia.

Posiadanie przez organy procesowe, przed przesłuchaniem oskarżonego, dowodów świadczących o jego sprawstwie i winie nie eliminuje a prori przyznania się. Niezbędna jest jednak wyjątkowa skrupulatność w ustaleniu przyczyn wyjaśnień określonej treści.

Odmiennie należy oceniać przyznanie w początowym etapie procesu, gdy organy procesowe nie dysponują jeszcze znaczną liczbą dowodów, a inaczej gdy wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się są tylko uzupełnieniem poczynionych już ustaleń. […]

Michał Błoński, Przesłuchanie oskarżonego /w/: P. Hofmański, (red. nacz), System prawa karnego procesowego, Wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2019, t. VIII cz.4 s. 4187