Cóz warte życie …
[…] Starzy ludzie nad czymś głęboko dumali. Odraza i głuchy na wszystko zabójca-żal marszczył ich czoła. Cóż warte było życie całe? – mówiły te zmarszczki: – po co istnieć tyle lat, skoro się wiek swój cały spędziło bez tego, co jest wszystkim? […]
Stefan Żeromski, Popioły, Wydawnictwo CZYTELNIK, Warszawa 1983 s. 200
