Rola pokrzywdzonego w genezie przestępstwa została dostrzeżona i poddana analizie naukowej już w połowie XX w. Stwierdzono wówczas, że na strukturę przestępstwa składają się trzy podstawowe elementy: sprawca – czyn – ofiara. Badania te dały początek dziedzinie kryminologii zajmującej się rolą pokrzywdzonego w etiologii czynu karalnego – wiktymologii penalnej.

Najważniejszą cechą normy prawnej różnicującą prawo od innych reguł postępowania jest sankcja w postaci przymusowego wyegzekwowania pożądanego zachowania.

Przełom lat 80. i 90. XX w. był czasem niezwykle żywej dyskusji o kształcie przyszłego polskiego prawa karnego. Najogólniej rzecz ujmując spierała się koncepcja liberalna z koncepcją radykalną.

W czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie było dziennikarzy śledczych we współczesnym rozumieniu tego pojęcia. Problematyką społeczno-prawną, w tym przestępczością zajmowali się tzw. sprawozdawcy sądowi. Byli to na ogól dziennikarze fachowo przygotowani do wykonywania tego zajęcia.

Studia Kryminologiczne, Kryminalistyczne i Penitencjarne były periodykiem naukowych wydawanych w latach 70. i 80. XX w. przez działający strukturach prokuratury Instytut Problematyki Przestępczości. Działalność wydawnicza tego ambitnego tytułu przerwana została wraz z likwidacją IPP.

Wielokrotnie na różnych łamach zdarzało mi się przypominać prawdę znaną tylko prawdziwym profesjonalistom, że rozpoczynając śledztwo nigdy do końca nie wiemy, jakie przyniesie ono rezultaty. Mam oczywiście na myśli śledztwo prowadzone zgodnie z zasadami sztuki, wszechstronne i obiektywne.

Stwierdzenie, że były kiedyś takie czasy, gdy pouczenie podejrzanego o przysługujących mu prawa nie należało do obowiązkowego scenariusza przesłuchania, może dla wielu współczesnych pracowników organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości okazać się zaskakujące.

Opinia, że nie każde zdarzenie ze skutkiem śmiertelnym ma charakter gwałtowny należy do gatunku oczywistych. Jakaś część zdarzeń, o których zawiadamia się Policję i prokuratura spowodowana jest zgonem naturalnym. Zgonami naturalnym prokurator w zasadzie nie powinien się interesować.

Potrzeba znajomości podstawowych zagadnień z zakresu psychologii przez praktyków ścigania i wymiaru sprawiedliwości nie zawsze i nie dla wszystkich była oczywista. Tymczasem zakres wiedzy sądowo-psychiatrycznej wykorzystywanej w postępowaniu karnym jest niezwykle szeroki.