Traseologia kryminalistyczna  Traseologia zajmuje się identyfikacją śladów pozostawionych przez ludzi, zwierzęta i różne urządzenia podczas przemieszczania się z jednego miejsca na drugie. Obecnie najczęściej przedmiotem badań traseologów są ślady obuwia oraz pojazdów mechanicznych. Można je identyfikować zarówno grupowo przez wskazanie rodzaju obiektu, jaki ślad pozostawił ślad, jak też indywidualnie. Ten ostatni rodzaj identyfikacji pozwala ustalić konkretny egzemplarza obuwia lub oponę, która odcisnęła ślad. Wyrazistość śladu sprzyja możliwościom identyfikacyjnym, ale w pewnych sytuacjach ślad słabo widoczny może zostać przy pomocy specjalnych technik zdecydowanie wzmocniony. Wg L. Rodowicz [Problemy Kryminalistyki nr 234 z 2001 r], najstarsza, zarejestrowana w literaturze specjalistycznej identyfikacja śladów obuwia pochodzi ze sprawy Richardsona w Szkocji z 1786 roku.…

Tortury.  Kiedyś były podstawową metodą zdobywania dowodów przez urzędników wymiaru sprawiedliwości. Długo uważano je za skuteczną broń w ściganiu przestępców, a w niektórych systemach prawnych zasady stosowania tortur podniesiono nawet do rangi kodeksowej. Zapewne najbardziej klasyczny przykład stanowi tu „Constitutio Criminalis Carolina”, czyli szesnastowieczny niemiecki kodeks karny popularnie określany jako „krwawa Karolina”. W rozumieniu powszechnym tortury oznaczają zadawanie komuś bólu okrutnymi metodami [por. J. Bralczyk /red./, Słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 2005 s. 852]. Takie pojmowanie tortur nie odbiega od naukowego. Wg Wielkiej Encyklopedii Prawa, tortury to przewidziany w postępowaniu inkwizycyjnym oraz w prawie miejskim sposób potwierdzania prawdziwości składanych zeznań, polegający na zadawaniu cierpień fizycznych i psychicznych,…

Toksykologia sądowo – lekarska  Jest dyscypliną naukową opartą na trzech filarach: medycynie sądowej, chemii analitycznej i toksykologii ogólnej. Pod tym ostatnim pojęciem rozumiemy naukę o truciznach i ich działaniu na organizm ludzki. Przedmiotem toksykologii sądowo-lekarskiej jest ustalanie przyczyny zgonu w przypadku podejrzenia śmierci z zatrucia. Zadania, jakie stawia się medykowi sądowemu są oczywiście bardziej złożone. Przede wszystkim, jeżeli potwierdza zatrucie – dokonuje rozpoznania trucizny, jej dawki i drogi, jaką została wprowadzona do organizmu. Kolejne zadanie polega na wyjaśnieniu tych wszystkich danych, które pozwalają na ustalenie, czy zatrucie miało charakter nieszczęśliwego wypadku, samobójstwa czy też dokonano go w zamiarze zbrodniczym. Ważny niekiedy problem to ustalenie czasu zatrucia. Nie zawsze podanie trucizny…

Teoria neutralizacji  Pod tym pojęciem kryminolodzy rozumieją efekt procesów myślowych sprawców przestępstw, którzy pomimo poczucia związku z obowiązującym systemem prawnym w świadomości swojej znajdują szczególne powody do usprawiedliwienia łamania prawa. Techniki neutralizowania własnej winy mogą być bardzo różne. Można np. uznać, że to, co czynimy pozostaje poza naszą wolą i kontrolą, a wszystkiemu winni są rodzice, którzy nie umieli czy nie chcieli nas kochać, towarzystwo, na które jesteśmy zdani z racji miejsca zamieszkania, obowiązku szkolnego czy wykonywanego zawodu, albo po prostu faktu, że jest bezrobocie i nikt nam nie proponuje „uczciwej” pracy itd. Odpowiedzialność za nasze uczynki przerzucamy na czynniki zewnętrzne, od nas niezależne. Znajdujemy usprawiedliwienie poprzez zanegowanie własnej odpowiedzialności…

Tanatologia sądowo – lekarska  Tanatos była grecką boginią śmierci. Współcześnie rozumiana dziedzina wiedzy medycznej o śmierci wywodzi swoją nazwę od jej imienia. Medycyna sądowa nie ma wyłączności na zajmowanie się badaniem procesów umierania. Procesy te są przedmiotem zainteresowania np. patomorfologii, a ostatnio zwłaszcza transplantologii. Nie ulega jednak wątpliwości, że dorobek medycyny sądowej jest w tej mierze największy. Jego źródłem jest doświadczenie gromadzone od kilkuset już lat i pogłębiona refleksja naukowa nad zjawiskiem śmierci – nieuchronnym przeznaczeniem każdej żywej istoty. Kluczowym problemem tanatologii sądowo – lekarskiej jest definiowanie śmierci i jej klasyfikowanie z uwagi na przyczyny i mechanizm umierania. Przyjmuje się zgodnie, że śmiercią jest zupełne i nieodwracalne ustanie czynności życiowych…

Tajemnica śledztwa  W ślad za popularnym autorem thrillerów, uwagi o problemie zawartym w tytule warto zacząć od pytania komisarza policji miasta Bostonu, które trudno uznać za wyłącznie retoryczne: ”Jeśli wokół sprawy podniesie się zgiełk, jeśli prasa, jak to ma w zwyczaju, nie pozostawi suchej nitki na metodach naszego śledztwa, to co wówczas będzie można odkryć?” [patrz: M. Pearl, Klub Dantego, Wyd. Literackie, K-w 2005 s. 25] Pogląd, że proces karny jest co do zasady jawny na etapie rozprawy głównej, a niejawny na etapie postępowania przygotowawczego, czyli do momentu zakończenia śledztwa lub dochodzenia jest powszechnie aprobowany w europejskiej tradycji prawnej. A. Murzynowski [Istota i zasady procesu karnego, PWN, W-wa 1984 s.…

Świadek w postępowaniu karnym.  Świadek w postępowaniu karnym, czyli dać świadectwo prawdzie. Rola świadków w procesach karnych zawsze była istotna. Nie zmniejszyły jej spostrzeżenia nawet tak znaczących postaci, jak żyjący na przełomie XVIII i XIX w. Jeremiasz Bentham – prekursor pozytywizmu prawniczego i zarazem filozof, który doszedł do wniosku, że „najbardziej błahy interes /…/ może skłonić świadka do złożenia całkiem fałszywego zeznania” [patrz: J. Bentham, Traktat o dowodach sądowych, Wyd. TSiP w Gnieźnie, s. 49, bez daty wydania]. Świadków nie wyeliminowała z katalogu dowodów ani rewolucja naukowo – techniczna epoki pary i elektryczności, ani wiek atomu. I chociaż rola dowodu naukowego, czyli ekspertyzy systematycznie rośnie, likwidacji czy chociażby istotnego ograniczenia…

Śledztwo – nauka czy sztuka?  Wątpliwości takich nie mieli znawcy zagadnień kryminalistycznych 100 lat temu. Zdzisław Uniszewski w monografii poświęconej przeszukaniu przytacza opinię dra Gustawa Groegera z 1913 r., z której wynika, ze „wiedza kryminalistyczna była pierwotnie sztuką, której tajniki – jak dawniej wielu innych sztuk /np. malarstwa/ – znane były tylko osobom wtajemniczonym, już tę sztukę praktycznie wykonującym, tj. policji i sędziom śledczym” [patrz: Z. Uniszewski, Przeszukanie. Problematyka kryminalistyczna, Wyd. NERITON, W-wa 2000 s. 214]. Współcześnie jednak, prowadzonego profesjonalnie, efektywnego śledztwa nie wyczerpuje żadne z pojęć przytoczonych w tytule. Na efekt śledztwa w trudnych do określenia proporcjach wpływa wiele czynników. Jedne z nich mają wartość względnie stałą i przewidywalną,…

Ślady kryminalistyczne  W kryminalistyce naukowej pojęcie „śladu” należy do kluczowych. Śladem jest bowiem wszelka zmiana rzeczywistości mająca lub mogących mieć związek ze zdarzeniem będącym przedmiotem postępowania karnego i pozwalająca bezpośrednio lub po przeprowadzeniu ekspertyz na wysunięcie wniosków o charakterze tego zdarzenia, jego okolicznościach i skutkach. Mówiąc inaczej, śladem może być każda pozostałość po zdarzeniu, którą kryminalistyk potrafi spostrzec i wykorzystać dla realizacji celów postępowania karnego, w tym ustalenia czy doszło do popełnienia przestępstwa i kto jest jego sprawcą. Każde ludzkie działanie, a często także zaniechanie pozostawia ślady. Reguła ta dotyczy także zachowań przestępczych. Zauważył to już C. Beccaria, kiedy pisał „działania, jakimi są rzeczywiste przestępstwa, zostawiają po sobie w wielu…

Szkic miejsca zdarzenia  Oko kamery filmowej i aparatu fotograficznego widzi wszystko. Tej zalety technicznego dokumentowania obrazu miejsca przestępstwa nie da się przecenić. Czytelność obrazu uzyskana przy zastosowaniu nowoczesnych technik fotografowania i bogactwo utrwalanych szczegółów w niektórych sytuacjach czasem jednak nie wystarczają. Bogate tło może bowiem zacierać istotne ślady, a przede wszystkim ich wzajemny układ. To tłumaczy konieczność posługiwania się szkicami, planami, a czasem nawet mapami, jako załącznikami do protokołu oględzin miejsca, osoby, zwłok czy rzeczy. Szkic, w przeciwieństwie do zdjęcia, przedstawia tylko węzłowe ślady i przedmioty we wzajemnej relacji do siebie i ważnych punktów odniesienia w ich otoczeniu. Upraszcza on opis kształtu, rozmiarów, szczególnych właściwości miejsca czy przedmiotów, skupiając uwagę…