Leśny Kandelabr. Określenie to po raz pierwszy usłyszałem od zasłużonego leśnika Pana Edwarda Łajko. Miejsce w pobliżu Jeziora Sławskiego, gdzie rośnie ten niezwykłych kształtów świerk pokazał mi natomiast inny znakomity znawca zagadnień przyrodniczych – Pan Alfred Rösler.

Jodłowskie pasy dębowe. Z całą pewnością nie są przypadkową pozostałością dawnej Puszczy. Ich wiek, położenie i wzajemny układ przestrzenny drzew wskazują jednoznacznie, że posadził je człowiek w ramach planowej gospodarki leśnej.

Przez ostatnie tysiące lat dostępność na obszar dawnej Puszczy Tarnowskiej od strony zachodniej i w dużym stopniu od strony południowo-zachodniej, a także w kierunku przeciwnym ograniczona była korytem i rozlewiskami Odry. Wiadomo jednak, że w różnych epokach ludzie różnych kultur osiedlali się po obu jej stronach.

Zwierzyniec. Na szeroko rozumianym obszarze Puszczy Tarnowskiej znane są co najmniej cztery stanowiska archeologiczne ze starożytnymi kurhanami: Różanówka, Stany, Przyborów i Zwierzyniec k. Sławy. Najbardziej słynne, zwłaszcza niestety z licznych i spektakularnych przykładów dewastacji, są te w Różanówce.

Bajorko przy Drodze Pocztowej. W Puszczy Tarnowskiej, cierpiącej coraz bardziej na niedostatek wody, każdy naturalny czy sztuczny zbiornik wodny przykuwa uwagę. To przede wszystkim miejsca, które służą za wodopój leśnej zwierzynie oraz strażakom za źródło pozyskiwania wody gaśniczej.

Urodził się w Górach Harzu. Kiedy w roku 1815 rozpoczynał pracę w Siedlisku jako nadleśniczy, miał za sobą 32 lata życia, kilka lat praktyki w różnych nadleśnictwach oraz udział w wojnie przeciwko napoleońskiej Francji. Był m.in. asystentem leśniczego, później leśniczym lasów książęcych w podsulechowskiej Klenicy. Niektóre źródła wymieniają też królewski rewir leśny w Otyniu.