Trześniowe Wzgórze „119”. W Oddziale 207 Borów Tarnowskich administrowanych przez Nadleśnictwo Sława Śląska zwraca uwagę nieco tajemnicze wzniesienie o wysokości 119 m. n.p.m. Jego porośnięte sosnowo-brzozowym lasem zbocza na ogół łagodnie wznoszą się do góry. Wyjątkowo tylko od strony południowo – zachodniej znajdują się bardziej strome, nieregularne obniżenia terenu.

Czerwony Dąb Studnikowy. Nie jest gatunkiem rodzimym, a jego obwód w pierśnicy wynosi „zaledwie” 2,70 m. Nie ma więc szansy, żeby szybko trafić na listę drzew pomnikowych. Stoi przy tzw. Żużlowej Drodze, czyli starym leśnym trakcie Dębówko – Grochowice. Najprawdopodobniej posadzono go przed laty, jako jedno z wielu drzew ozdobnej leśnej alei.

Babrzysko, czyli Żurawie Stawy Śródleśne. Pomysł ich odszukania zrodził się w trochę dziwnych okolicznościach. Pewnego majowego przedpołudnia przejeżdżałem rowerem leśną drogą pomiędzy Kamienną a Grochowicami. Już w pobliżu Starej Cegielni usłyszałem nawoływanie się żurawi. Głosów było dużo i w dodatku nadchodziły z głębi lasu.

Szwedzkie szańce. Jak trafnie zauważył dr Tomasz Andrzejewski, od czasów średniowiecznych przez nowożytne, aż do współczesnych, architektura obronna stanowiła ważny element krajobrazu kulturowego Środkowego Nadodrza. Pograniczne położenie regionu generowało rywalizację wielu różnych ośrodków o władztwo nad nim, a w konsekwencji do rozwoju właściwych dla poszczególnych epok form budownictwa obronnego. Jednym z przykładów takiego budownictwa, charakterystycznym dla obszaru d. Puszczy Tarnowskiej są tzw. Szwedzkie szańce.