[…] Obrońcy przekonani o własnej bezkarności niekiedy świadomie przekraczają granice dobrych obyczajów. Proces przeciwko Gorgonowej był tego znakomitym przykładem. Doktor Axer był zbyt doświadczonym i znakomitym prawnikiem, aby przypuszczać, że jego wystąpienia były dyktowane emocjami.

[…] W wątpliwych sprawach lub w razie niejednoznacznych wyników badań nie tylko prawnik, ale także biegły winien pamiętać o zasadzie in dubio pro reo, która nakazuje uznać za niewinnego, każdego, komu nie można udowodnić winy z całą stanowczością.

„Najłatwiej ludzi okłamać wtedy, gdy oni sami chcą być okłamani. Najszybciej uwierzą w to, w co koniecznie chcieliby wierzyć. Dorosłemu człowiekowi nie wmówi się niczego, czego on nie zechce przyjąć do wiadomości”. Zdzisław Pietrasik, Polityka 6/1984

„Zasada sprawiedliwości żąda miary równej dla wszystkich, a zasada praworządności nie znosi wszelkiej dowolności i wymaga wykonywania funkcji publicznych na podstawie ustalonych, możliwie ścisłych i jasnych norm”. Marian Cieślak

Prawo należy krytykować tak, żeby nie zniechęcać do jego przestrzegania. Spośród różnych postaci krytyki społecznej, w krytykowaniu prawa należy przestrzegać najwyższych wymagań konstruktywności. Jerzy Bafia, Gazeta Prawnicza 5/1984