Inspiracje

  • Literatura

    Moja pieśń wieczorna [fragment]

    […] Bo gdzież jest większy Pan i król, i władca? Gdzież moc Ci równa i równa potęga?… Tyś, Boże, ziarnem i kłosem, i listkiem, Wszystko jest z Ciebie i Ty jesteś Wszystkiem, i przez Cię Wszystko, nieśmiertelny Panie, ma nieśmiertelne w Tobie królowanie.

  • Literatura

    Wysokie drzewa

    O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa, W brązie zachodu kute wieczornym promieniem, Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa, Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.

  • Sądy i poglądy

    Kradzione samochody

    […] Kradzieżami samochodów, oprócz złodziei, działających niejako „na własny rachunek”, wielokroć prymitywnie i w sposób łatwy do ujawnienia, zajmują się często zorganizowane grupy czy zgoła gangi przestępcze.

  • Literatura

    Puszcza litewska

    […] Któż zbadał puszcz litewskich przepastne krainy Aż do samego środka, do jądra gęstwiny? Rybak ledwie u brzegów nawiedza dno morza; Myśliwiec krąży koło puszcz litewskich łoża, Zna je ledwie po wierzchu, ich postać ich lice, Lecz obce mu są ich wnętrzne serca tajemnice; Wieść tylko albo bajka wie, co się w nich dzieje.

  • Sądy i poglądy

    Zamiar zabójstwa. Analiza przedmiotowa czynu

    Odtworzenie przez sąd zamiaru sprawcy jest jednym z najtrudniejszych problemów praktyki sądowej. Bez wątpienia kwestia ustalenia zamiaru sprawcy ma kluczowe znaczenia dla określenia prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu, zwłaszcza, że strona podmiotowa odróżnia przestępstwo zabójstwa od przestępstwa ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

  • Sądy i poglądy

    Zamiar zabójstwa

    W sprawach o zabójstwo sprawca niezwykle rzadko artykułuje swój zamiar i należy go ustalać na podstawie okoliczności towarzyszących zabójstwu. Nie jest wystarczające ustalenie, że sprawca miał zamiar popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu lub na to się godził, konieczne jest wykazanie, że obejmował swoim zamiarem także skutek w postaci śmierci człowieka.

  • Opinie

    W doraźnym trybie …

    […] Już w 1928 r. ukazało się rozporządzenie o postępowaniu doraźnym. Wprowadzono je w życie jednak dopiero w 1931 r., a uchylono w 1934 r. Rozporządzenie o tym postępowaniu uzależniało bowiem wprowadzenie tego trybu od zarządzenia Rady Ministrów. Było to najsurowsze postępowanie ze wszystkich tego rodzaju postępowań w historii Polski.