[…] Każde przywołane wspomnienie przed powrotem do magazynu, z którego zostało wyciągnięte, musi – aby znów tam powrócić – ulec ponownie „skrystalizowaniu”, a w procesie tym może być łatwo zmanipulowane, tak że przy następnym przywołaniu będzie już wspomnieniem innym, fałszywym.

Miłość i mądrość nie śpią w jednym łóżku. […]. Badania wykazały, że miłość ludzi cieszy i ogłupia. Doświadczenia dotyczyły miłości macierzyńskiej i romantycznej. W pierwszym przypadku młodym matkom pokazywano fotografie ich dziecka, równocześnie neuroobrazując aktywność mózgu. W drugim przypadku zakochanej osobie pokazywano fotografię partnerki.

[…] Sztuka, jej obiór i jej tworzenie, są immanentnymi i swoistymi cechami natury ludzkiej i są czynnikami aktywującymi całość działania mózgu.

[…] Nie ma mowy o prawie wyboru wówczas, gdy chodzi o wyraźne zło moralne, gdy chodzi po prostu o przykazanie: „Nie zabijaj!”. Czy przykazanie to nie przewiduje jakichś wyjątków?

[…] Zdaniem gloryfikatorów powstań, gdyby nie szaleńcza hekatomba co pokolenie – naród polski uległy wynarodowieniu. Zatrzymajmy się nieco nad tą tezą. Wynarodowienie jest zjawiskiem niezwykle ciekawym i Polacy mogliby o nim powiedzieć więcej niż jakikolwiek inny naród, więcej jak inni byli przedmiotem i podmiotem procesów asymilacyjnych.

[…] Polska powstała właśnie dlatego, że nie żaden generał, ale „poseł” Dmowski potrafił poprowadzić naród drogą nie będącą zwykłym szaleństwem.

„Trudno wyobrazić sobie dobre określenie przedmiotu i zakresu ekspertyzy bez wsparcia w postaci logicznie ułożonego ciągu pytań o zagadnienia specjalistyczne, na które zlecający opinię chciałby uzyskać odpowiedź w związku z rozstrzygana sprawa karną”. Szymon Pawelec, Wadliwość opinii biegłego w procesie karnym jako pochodna błędów zawartych w postanowieniu o jej dopuszczeniu, Prok. i Pr. Nr 4/2014 s. 158  

[…] Psychologia dostarcza informacji na temat zakłóceń w postrzeganiu wzajemnym stron w sytuacjach kryzysowych. Pod wpływem napięć percepcja rzeczywistości jest ograniczona. Racje schodzą na plan dalszy, a intelektem rządzą emocje.

[…] Dlaczego Diderot był tak oględny czy nieśmiały w wypuszczaniu na świat rękopisów? Czyżby z obawy represji osobistych? Ależ represje te – zwłaszcza wobec słabości rządu i przesiąknięcia najwyższych sfer i osobistości nowymi doktrynami – nie były zbyt srogie i były czymś powszechnym w życiu ówczesnego pisarza i „filozofa”.

[…] Gdyby myśli swoje wyjawił, byłby poczytywany i wyświecony przez ogół radzących jako skrajny i ohydny wstecznik. Marzył o Polsce zjednoczonej z ziem wszystkich, o Poznańskiem, o morzu, o Śląsku, gdy patriotyzm polski winien był być jedynie dwudzielnicowy, a o zjednoczeniu ziem polskich w tej wojnie nie było co myśleć. […] Stefan Żeromski, Charitas, Czytelnik 1951 s. 226