[…] Musimy pożegnać się z państwem wszechogarniającego braku odpowiedzialności, niezasłużonych płac, małego wysiłku i dość powszechnego poczucia bezpieczeństwa na wygodnym poziomie „do nędzy daleko, dobrobytu – również”.

[…] Kontrreformacja uciszyła polskie rozwichrzenie ideologiczne, zaprowadziła porządek. Szymon Staropolski, o którym znawca pisze, że „cześć nauki polskiej podtrzymywał najdzielniej wobec zagranicy”, wydał coś w rodzaju słownika autorów polskich.

[…] Na pierwszy rzut oka wydaje się oczywiste, że wstrząsające obrazy morderstw, okrucieństw, działając szokująco na wyobraźnię, mogą podsuwać wzory przestępcze do naśladowania. Jest to jednak uproszczenie zagadnienia.

[…] Wysokie bloki mieszkalne stwarzają idealne warunki do realizacji zamiarów samobójczych, a także do wygodnego i względnie bezpiecznego pozbycia się niechcianego domownika lub nawet gościa. […]

[…] Założenia interpretacyjne najnowszych dziejów były w dwóch głównych obozach, piłsudczykowskim i narodowym, diametralnie różne, „zakładające wyłączność własnych zasług w odzyskaniu niepodległości.

[…] Mieszkałem wtedy we Francji, robiłem audycje dla radia Wolna Europa, miałem dostęp do wielu źródeł informacji i wiedziałem, że rosyjska pierestrojka uruchomi zmiany w całej Europie.

[…] Inne jest zagubienie i samotność człowieka, który nie widzi w świecie i życiu niczego prócz chaosu i bezsensu, który jest bezsilny i bezradny i nawet nie poszukuje odpowiedzi na żadne dręczące pytania, bo w ogóle nie wierzy w możliwość rozwiązania trudnych problemów, a inna kogoś, kto się bije o sens życia własnego i społecznego, ale nie jest rozumiany przez  otoczenie.

[…] Nikomu nie wolno wzbudzać nienawiści, a potem, kiedy zacznie się palić, mówić, że się tego nie chciało. Od każdego można wymagać nieco refleksji i zastanowienia się.

[…] W mniejszym lub większym stopniu wszyscy lubimy dopatrywać się spisków, bo w jakiś niepojęty sposób sprawiają one, iż świat wydaje się nam bardziej zrozumiały. Tłumaczą to, co jawi się nam jako przypadkowe i chaotyczne.

[…] Bezwzględny atak na sąd, gdy polityk nie zna sprawy i opiera się na emocjonalnej relacji strony, dyskwalifikowałby atakującego w każdym praworządnym kraju. Ale nie w Polsce, gdzie na atakowanie sądów jest pełne polityczne przyzwolenie.