[…] Stanął przed nową trudnością, a mianowicie przed koniecznością przekonania przysięgłych o winie Richardsona. Wiedział o istniejącej w owym czasie (rok 1939 – JW.) wśród angielskich sędziów przysięgłych głębokiej niechęci do wszelkiego rodzaju naukowych dowodowych.

[…] Znaleziono ciało. Było zabetonowane, poranione, ułożone z rękami do tyłu. Ktoś się napracował, żeby je ukryć. Zakwalifikowałem sprawę jako zabójstwo. Nie było żadnych wątpliwości.

[…] W końcu stycznia 1999 roku – ponad sześć lat po tragicznej śmierci czterech kobiet znalezionych przy Cahaba Lane – zaczęto dobierać ławę przysięgłych do procesu o morderstwa.(…)

[…] Postanowiłem studiować medycynę. Anatomia patologiczna wydawała mi się ciekawa, lecz jeszcze bardziej ciągnęło mnie do medycyny sądowej. W moim rozumieniu lekarz sądowy – w odróżnieniu od zwykłego patologa – miał kontakt z pacjentem, z tym, że w jego przypadku, inaczej niż w przypadku większości lekarzy, pacjent był martwy.

[…] Wszystkie miejsca zbrodni, które oglądałem, ciągle prześladują mnie w koszmarach. Pozostają jak piętno na umyśle i nie wiem, kiedy mnie dopadną.

[…] Błotnistą drogą, w pochmurny dzień, na chłopskim wozie, wiozą ułana. Wraża kula, ot – przypadkowo zbłąkana, ugodziła w rdzeń tego młodego życia, które z całym zapałem poszło w bój, bronić tej „, co „jeszcze nie zginęła”.

[…] Przede wszystkim dlatego, że niezwykłą siłę i pewność siebie daje bycie po właściwej stronie. W świecie, w którym większość zawodów polegała na naciąganiu ludzi na rzeczy i usługi zbędne, gdzie moralny relatywizm i gotowość do upokorzeń bywają często filarami kariery, prokuratorzy stali po dobrej stronie.

[…] Prokurator Teodor Szacki dobiegł na miejsce zdarzenia jeszcze przed Wilczurem, wszedł po drabinie na piętro opuszczonego dworku zaraz po mundurowych.

[…] Szacki podjął decyzje. Raz się żyje, najwyżej przestrzeli i Szyller napisze na niego skargę. Nie pierwszą i nie ostatnią zapewne w karierze białowłosego prokuratora.

[…] Hej, cienisty, wonny lesie,  Widniejący na bezkresie!  Oto w górę modrzew pnie się,  Prosto wznosi dumną głowę.