[…] Przede wszystkim dlatego, że niezwykłą siłę i pewność siebie daje bycie po właściwej stronie. W świecie, w którym większość zawodów polegała na naciąganiu ludzi na rzeczy i usługi zbędne, gdzie moralny relatywizm i gotowość do upokorzeń bywają często filarami kariery, prokuratorzy stali po dobrej stronie.

[…] Prokurator Teodor Szacki dobiegł na miejsce zdarzenia jeszcze przed Wilczurem, wszedł po drabinie na piętro opuszczonego dworku zaraz po mundurowych.

[…] Szacki podjął decyzje. Raz się żyje, najwyżej przestrzeli i Szyller napisze na niego skargę. Nie pierwszą i nie ostatnią zapewne w karierze białowłosego prokuratora.

[…] Hej, cienisty, wonny lesie,  Widniejący na bezkresie!  Oto w górę modrzew pnie się,  Prosto wznosi dumną głowę.

„Skąpstwo posiada wilczy apetyt i im więcej pożera, tym bardziej staje się nienasycone”. Mikołaj Gogol, Martwe dusze, Warszawa 1987 s. 98

[…] Las stał jak rozpuszczone legiony. Pod starym pniem biło tętno nornicy na myśl o chytrym lisie. W państwie mrówek bieganina.

[…] Tu cicho było na świecie. Wiatr się jakoś nie pokazywał i piękne, piękne liście leżały sobie pod drzewami, czekając na powiew jakiś boski, co by je ożywił jeszcze ostatni raz, co by je zakręcił w tańcu ostatnim, zanim spadnie śnieg, zanim zakopie je biała śmierć.

[…] Do lasu weszliśmy jak do kościoła, do katedry, kiedy wysoko na chórze buczą organy, albo jak pod most, kiedy górą, na jezdni przetaczają się z wyciem tramwaje i inne żelazne pojazdy.

[…] Robota była ciężka, ale otoczenie za to mieliśmy wymarzone. Cały park niepospolitych ozdobnych drzew.

[…] Przystępuję do ciebie – dzielna partyzantko bo chciałbym jeszcze rzecz bardzo o lasach napisać