Powstanie warszawskie

[…] Powstanie świeci z nie byle jaką siłą. Bohaterstwo, ofiarność i zaciętość powstańców są największym w naszej historii przejawem walki o wolność jako wartości wyższej niż życie ludzkie, kalectwo i wszystkie dobra materialne.

Byłoby ciężkim błędem nie doceniać, a co gorsze odżegnywać się od takich wartości duchowych. Bohaterstwo powstańców równało się spełnieniu obowiązku żołnierskiego ponad zwykłe możliwości ludzkie i aż do końca.

Nic w tym nie może znaczyć fakt, że ci, którzy wywołali powstanie, nie mieli racji. Powstańcy warszawscy pozostaną na zawsze w naszej pamięci najpiękniejszym wzorem żołnierzy, którzy w rozumieniu niezwykłej trudności zadania nie cofnęli się przed wykonaniem go, lecz bez wahania ruszyli w bój i trwali w nim nawet wówczas, gdy , gdy zrozumieli jego beznadziejność. W tej walce przyświecało im tylko umiłowanie wolności i ojczyzny.

W czasie powstania doszło w sposób samorzutny do współdziałania wszystkich organizacji podziemnych zakonspirowanych w Warszawie, z których wiele nie mogło znaleźć dotychczas wspólnej platformy i trwało we wzajemnej, zda się nieprzejednanej walce politycznej.

Zjednoczyła te organizacje walka z najeźdźcą w warunkach ciężkiego kryzysu. Ta solidarność była dobra wróżbą na przyszłość. […]

Jerzy Kirchmayer, Powstanie warszawskie, Książka i Wiedza, Warszawa 1984 s. 474-5