-
Krzyk dziecka
[…] Sukces, jaki dziecko odnosi za pomocą krzyku, powoduje, że ma ono skłonność do zachowania go jako reakcji na trudne sytuacje w późniejszym okresie. Innymi słowy, dziecko może się „nauczyć” emocjonalnego reagowania wskutek przesadnej opieki rodzicielskiej. Nawet w późniejszej fazie osobniczego rozwoju, kiedy potrafi już lepiej przezwyciężać własne frustracje, może zachować infantylną tendencję do apelowania o pomoc krzykiem i płaczem. Rodzice nie powinni udzielać dziecku więcej pomocy, niż ono naprawdę potrzebuje. Zakres i rodzaj tej pomocy zależy od stopnia dojrzałości i osiągniętych umiejętności dziecka. […] Abraham P. Sperling, Psychologia, Wydawnictwo ZYSK i S-KA, Poznań 1995 s. 225
-
Mediacja jako szansa. Perspektywa mediatora
[…] Konflikty między ludźmi są rzeczą zwyczajną i naturalną. (…) W procesie ich rozwiązywania strony konfliktu mogą się sporo nauczyć o sobie i o swoim partnerze, a więc np. o współmałżonku, dziecku, pracodawcy lub pracowniku. Można go lepiej zrozumieć, a może i bardziej polubić, albo przeciwnie – dojść do wniosku, że nie chce się z nim mieć nic wspólnego. Jesli przedmiot sporu zostanie jasno zarysowany, można się skupić na znalezieniu rozwiązań satysfakcjonujących obie strony. I nawet jeśli początkowo wydaje się to niemożliwe, to w trakcie mediacji może okazać się całkiem realne. […] Andrzej Lipczyński, Psychologia sądowa, Wydawnictwo Difin Warszawa 2007 s. 39
-
Wrażliwość osobowości, oryginalność myśli
„Większej wrażliwości odpowiada większa oryginalność myśli”. Cezare Lombrozo, Geniusz i obłąkanie, Wyd. vis-a-vis, Kraków 2019 s.29