[…] W żadnej grupie przestępstw zagadnienie modus operandi nie występuje tak wyraziście, jak wsród przestępców zawodowych. Osoba stale trudniąca się przestępstwem nabywa cech wspólnych z ludźmi uprawiającymi zawody cenione w społeczeństwie. Przestępca zawodowy, podobnie jak rzemieślnik, dzięki praktyce doprowadza do doskonałości własny sposób działania. Przez wykorzystanie wiedzy, uzdolnień, rutyny oraz dobór odpowiednich środków popełniania przestępstwa następuje daleko posunięte zindywidualizowanie sposobu działania w stopniu pozwalającym niekiedy na dokonanie identyfikacji indywidualnej. […] Jerzy Wnorowski, Sposób działania jako środek identyfikacji sprawcy przestepstwa, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1978 s. 34