Któregoś sierpniowego dnia 2003 r. w Prokuraturze Okręgowej w Zielonej Górze pojawił się bez wcześniejszej zapowiedzi red. Dariusz Chajewski – dziennikarz Gazety Lubuskiej. Poprosił o pilną rozmowę w cztery oczy. Zgodziłem się bez wahania. Wiadomo, że media to potęga i dziennikarza zbytnim czekaniem lepiej nie irytować. Okazało się, że czeka mnie coś w rodzaju psychologicznego testu niedokończonych pytań. Specjaliści wiedzą dobrze jak przygotowuje się klucz takich pytań i co wynika z odpowiedzi. Ja do dzisiaj nie wiem, jakie wnioski wysnuła sobie Redakcja GL i jej czytelnicy. Zapis badania poniżej. Jan WOJTASIK 

Od lat w polskiej rzeczywistości medialnej urząd prokuratorski jest dyżurnym „chłopcem do bicia”. W jakimś stopniu jest temu sam sobie winien. Pewnej bezradności w reagowaniu na niesprawiedliwe zarzuty sprzyjają też słabo rozbudowane służby informacyjne prokuratury. Często jednak podnosi się wobec niego zarzuty, za które odpowiedzialności nie ponosi. Realia współczesnego śledztwa są bowiem bardziej złożone niż się to wielu krytykom wydaje. Warunkuje je prawo preferujące gwarancje procesowe podejrzanych, postawy świadków czy dostępność do wysokiej klasy ekspertów. W sierpniu 2002 r. o niektórych z wówczas aktualnych problemach prokuratorskiej pracy informowałem czytelników „Gazety Lubuskiej”, odpowiadając na pytania-zarzuty stawiane mi przez dziennikarza, którego nazwiska niestety nie odnotowałem. Zapewne dzisiaj na wiele z tych pytań odpowiedziałbym…

Śledztwo w sprawie morderstwa nowosolskich Romów rozpoczęła Prokuratura Rejonowa w Nowej Soli, w czasie, gdy byłem jej szefem. Szybko jednak zapadła decyzja o przejęciu sprawy przez Prokuraturę Okręgową w Zielonej Górze. Zakończyło się aktem oskarżenia, uniewinnieniem oskarżonych przez sąd pierwszej instancji i uchyleniem uniewinniającego wyroku przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu. Śledztwo przekazano Prokuraturze Okręgowej w Zielonej Górze celem kontynuowania. Traf chciał, że po latach kierowałem juz ta jednostką, a sprawa nowosolskiego zabójstwa znowu była „moją” sprawą. Zainteresowanie mediów zagadkową i okrutną zbrodnią, pomimo upływu lat, nie malało. Na początku pierwszego dziesięciolecia XXI wieku sam pisałem już znacznie mniej niż w przeszłości. Dziennikarze odwiedzali mnie jednak często. „Dowody z DNA” to…