[…] Dziewiczy las – mówił jeniec – tworzy wyspy w wielkich lesistych górach. Nieobliczony w starości. Wielki z powodu olbrzymich rozmiarów drzew. Rzadko kiedy przestąpi jego granicę myśliwy polujący na kozy, gdyż wnętrze jest niedostępne i panuje tam straszna leśna noc. Klony i buki są tak wysokie jak wieże kościelne. Siwy, na stopę długo mech przyczepia się do brunatnej kory, a z ziemi wydobywa się duszne powietrze. Olbrzymiej wielkości kolumny drzew, obalone ze starości lub przez burzę, powoli konając, chwieją się całe lata. Z trzaskiem się pochylają i kładą na sąsiednie. Czas jakiś oparte, walą się wreszcie na ziemię, gdzie trawią je deszcze i wilgoć. W nieładzie leżą jedna na…