Studiowanie praw obcych

[…] Kształtowanie programów nauczania prawa ograniczonych do prezentacji jedynie prawa krajowego miało swoje uzasadnienie w minionych już czasach, w małej ruchliwości ludzi w świecie i utrzymywaniu się stosunków międzynarodowych opartych na zasadach polityczno-prawnego izolacjonizmu.

W czasach nam współczesnych znamiennych nadzwyczajną mobilnością ludzi i zdarzeń, ograniczanie studiów prawniczych jedynie do prawa rodzimego jest rażącym anachronizmem, nie odpowiadającym istniejącym wymaganiom.

Studiowanie porównawczo praw należy uważać za ważny czynnik kształtowania wyższej kultury prawnej i prawniczej.

Poznawanie praw obcych dostarcza właściwych miar dla oceny poziomu prawa krajowego i może i skłaniać może do poszukiwania sposobów jego udoskonalania.

Perspektywa porównawcza ułatwia dostrzeganie wielostronnego zróżnicowania jego form, mimo podobieństwa w treści, podobieństwa jego funkcji, mimo odmienności w formie etc. […]

Roman Tokarczyk, Wprowadzenie do komparatystyki prawniczej, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1989 s. 155