Prokurator czyli mandatariusz króla

[…] W średniowieczu monarcha początkowo brał udział w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości, a przez to osobiście czuwał nad interesami swoimi i królestwa, dbał o ochronę porządku publicznego, a niekiedy pełnił tez funkcje oskarżycielskie.

Stopniowo jednak następowała emancypacja wymiaru sprawiedliwości, król wycofał się z bezpośredniego sprawowania władzy sądowniczej, a parlament jako trybunał pracował pod przewodnictwem sędziego.

Pojawiła się zatem idea, aby nieobecnego monarchę zastępował – chociaż bez udziału w wyrokowaniu – mandatariusz, czyli prokurator. Równocześnie monarcha musiał też występować przed sądami jako strona w sprawach dotyczących go osobiście, a w tym celu posługiwał się prokuratorami i adwokatami. […]

Piotr Turek, Prokuratura w standardach prawnych Rady Europy, Wolters Kluwer, Warszawa 2022 s. 32