Nie umiał cieszyć się sam, Wrzeciono’ 1987

Rola pokrzywdzonego w genezie przestępstwa została dostrzeżona i poddana analizie naukowej już w połowie XX w. Stwierdzono wówczas, że na strukturę przestępstwa składają się trzy podstawowe elementy: sprawca – czyn – ofiara. Badania te dały początek dziedzinie kryminologii zajmującej się rolą pokrzywdzonego w etiologii czynu karalnego – wiktymologii penalnej.

Pomimo wagi ustaleń dokonywanych przez wiktymologię, jej twierdzenia z wielkim trudem przebijają się do świadomości społecznej. Poniekąd można to to zrozumieć. Pisanie, że ofiarami oszustwa najłatwiej stają się osoby pazerne nie przychodzi łatwo. Tymczasem wiedza o mechanizmach „stawania się ofiarą” stwarza dużą szansę uniknięcia wielu niebezpieczeństw.

We własnym interesie należy ją poznawać. Zapraszam do lektury wskazanego w przekierowaniu materiału o wiktymologii. Warto się też uczyć. Choćby na przykładach takich, jak ten przedstawiony wiele lat temu przez „Wrzeciono”. 

Jan WOJTASIK