Malarstwo jest formą interpretowania rzeczywistości

[…] Malarstwo jest formą interpretowania rzeczywistości. Patrząc na obraz przedstawiający ofiarę przestępstwa można zadać sobie pytanie, czy artysta – prezentując motyw zbrodni i śmierci – pragnął zachować realizm.

[…] Porównanie dzieł malarskich, których tematem są przestępstwa przeciwko życiu z rzeczywistym obrazem poszczególnych przestępstw, jakim styka się codziennie medyk sądowy prowadzi do wniosku, że głównym zamierzeniem artystów nie było realistyczne ukazanie zdarzeń i wierne odzwierciedlenie ofiar śmiertelnych oraz obrażeń ciała, lecz przede wszystkim wzbudzenie silnych emocji u odbiorcy.

Poddane analizie porównawczej obrazy Caravaggia, Lucasa Cranacha, Sandro Boticellego, Nicolasa Poussina, Francisco Goya y Lucientes oraz Johna Everett Millais’a miały szokować, przestrzegać, skłaniać do refleksji.
Artyzm i niezwykła umiejętność „przelania na płótno” bólu, cierpienia czy grozy powodują, że odbiorca nie musi widzieć realistycznego z medycznego punktu widzenia ścisłego odwzorowania skutków zbrodni, by dotarła do niego istota tragizmu ukazanej na obrazie sceny.

Ida Zasada, Katarzyna Kapturkiewicz, Rafał Skowronek i Czesław Chowaniec, Wizja artysty a rzeczywistość – motyw zbrodni i śmierci w malarstwie, Materiały XVI Zjazdu PTMSiK, Karpacz – wrzesień 2013