[…] Rolą psychiatrii sądowej w procesie stosowania prawa jest takie wypracowanie standardów opiniowania, by ekspertyza czy opinia sądowo-psychiatryczna była obiektywnym dowodem w danej sprawie dla wymiaru sprawiedliwości.

„Kiedy ludzi może coś podzielić, zawsze się podzielą”. Wiesław Myśliwski, Traktat o łuskaniu fasoli, Wyd. Znak, Kraków 2022 s. 8

[…] W naszym kraju w rzadkich tylko przypadkach zamykano ludzi w więzieniach. (…). Codzienna obyczajowość preferowała kary inne niż pozbawienie wolności.

[…] „Najcenniejsze sortymenty rąbie się na opał, a opałowe w dłużycach spławia do Gdańska. Gospodarka w Puszczy jest przerażająca. Dyrektorzy różnych narodowości zmieniają się z dnia na dzień, a każdy psuje jak potrafi najlepiej.

[…] Istotą negocjacji opartych na zasadach jest umiejętność oddzielenia osoby od problemu, zadbanie o dobro sprawy, nie o własną pozycję, dążenie do obopólnej korzyści oraz obstawanie przy obiektywnych kryteriach – jakichś zewnętrznych standardach lub zasadach, które są do przyjęcia przez obie strony. (…)

[…] W średniowieczu monarcha początkowo brał udział w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości, a przez to osobiście czuwał nad interesami swoimi i królestwa, dbał o ochronę porządku publicznego, a niekiedy pełnił tez funkcje oskarżycielskie.

„Tylko wtedy znaczą słowa, gdy miecz czynu stoi za nimi nie dalej niż o krok”. Jerzy Andrzejewski, Ciemności kryją ziemię, /w/: J. Andrzejewski, Ciemności kryją ziemię. Bramy raju, Biblioteka POLITYKI, bez daty wydania s. 15  

„Żadna teoria nie posiada wartości, jeżeli nie wynika z praktyki i nawzajem do praktyki nie prowadzi; nauczanie tej pierwszej bez doświadczenia drugiej w równym stopniu jest czcze, jak i mozolne”. Fryderyk Hechell: za Jan Widacki, Stulecie krakowskich detektywów, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1987 s. 16

„Zło, którego nie znamy, jest stokroć groźniejsze od zła, które zdołaliśmy rozpoznać”. Stefan Chwin, Hanemann, Biblioteka Polityki, bez daty wydania s. 80

„Przybysz z ciemności, gdzie przegryzanie gardła bliźniemu uchodzi za regułę, zdolny jest docenić ludzi przyjaznych bliźniemu”. Za: Czesław Miłosz, Rodzinna Europa, Biblioteka POLITYKI, brak daty wydania, s. 246