[…] Nieprawidłowe i zbędne jest przeklejanie do uzasadnienia całości wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków w celu dokonania ich oceny.

[…] Samo oświadczenie oskarżonego, że podjął leczenie w poradni uzależnień, nie oznacza bynajmniej, że daje to samo w sobie podstawy do uznania zaistnienia nagle wątpliwości co do jego poczytalności […] Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 marca 2015 r. w sprawie sygn, akt II KK 70/15

Prawo do „krytyki” nie może być utożsamiane z prawem do „zniesławiania”, a krytyczne oceny powinny być wyrażane w odpowiedniej formie, zwłaszcza gdy nie są wyrażane w sposób spontaniczny lub w toku szybkiej wymiany słów, a w sposób zaplanowany i przemyślany.

Uprawnienie do wystawienia dokumentu winno stanowić uzupełnienie kompetencji funkcjonariusza publicznego i nie dotyczy ogólnej kompetencji do udziału w obrocie prawnym.

[…] Żaden przepis prawa podatkowego, ani orzecznictwo, ani też doktryna nie zabraniają podatnikowi wyboru takiego rozwiązania zgodnego z prawem i rzeczywistością, które byłoby dla niego, przy podejmowaniu decyzji gospodarczych, bardziej korzystne na gruncie prawa podatkowego; wybór drogi najłagodniej opodatkowanej jest wolnym wyborem każdego podatnika i nie może podlegać kontroli organów podatkowych. […] Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 955/10

To sąd jest organem weryfikującym dowody, w tym dowody z opinii biegłego, a zatem sad ma obowiązek odnieść się także do tej opinii, której wnioski były odmienne od opinii uznanej przez sąd za wiarygodna.

Groźba surowej kary rodzi domniemanie, że osoby podejrzewane o popełnienie przestępstwa lub oskarżone o to mogą podejmować próby bezprawnych działań destabilizujących prawidłowy tok postępowania.

[…] Biegli sądowi mają prawo do niezakłóconego prowadzenia swych czynności. Jest to gwarancja powodzenia ich pracy, a tym samym gwarancja prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości. Tym samym w prawie krajowym winny istnieć środki, które w razie konieczności posłużą dla ochrony biegłych przed obraźliwymi i bezzasadnymi atakami dotyczącymi wykonywania przez nich czynności zawodowych.

[…] Pomoc współwięźniów, której skarżący wymaga przy myciu i załatwianiu swych potrzeb fizjologicznych, nie spełnia wymogów konwencyjnych i stawia skarżącego w poniżającym położeniu.

Rola prawa karnego materialnego, a w szczególności prawa karnego gospodarczego, powinna być subsydiarna w sensie ultima ratio. W konsekwencji organy ścigania powinny tylko w wyjątkowych wypadkach, a więc powściągliwie ingerować w transakcje prywatnego podmiotu gospodarczego, który swobodnie, zgodnie z swoim interesem uzgadnia warunki umowy, a więc i cenę, i nie dopatruje w tym żadnej szkody.