[…] Świadek może niedouczonemu śledczemu niczego nie powiedzieć, wskazać na nieistniejące czy też skłamać. Ten sam świadek powie prawdę śledczemu, który umie „zajrzeć mu do duszy”, zrozumieć go i umieć z nim postępować. (…)

[…] Powielanie treści innych wypowiedzi, tworzenie uzasadnienia będącego kompilacją passusów innych uzasadnień czy decyzji w sprawie może oszczędzić czas potrzebny do przygotowania uzasadnienia, lecz z drugiej strony działać kontrproduktywnie w szerszej perspektywie.

Niemal każdy, z kim mam okazję rozmawiać o moich leśnych fascynacjach, podkreśla widoczne gołym okiem przyspieszenie leśnych wyrębów. Trudno zaprzeczyć, że często mam takie samo odczucie.

[…] Każdy dzień, każda minuta daje możliwość nauki dla przyszłej sprawy. Kochający swoją pracę sędzia śledczy na każdym spacerze będzie zwracał uwagę na ślady stóp człowieka zostawione w piasku czy w glinie drogi, na ślady zwierząt, kół , wygniecioną trawę – wskazujące, że ktoś na niej leżał czy siedział.

[…] Niezliczone ujemne cechy psychiki, ułomności pamięci, istotne różnice między ludźmi zależne od wieku, cechy osobowości, zależności kulturowe, nastrój, stan zdrowia, otaczające środowisko – to wszystko wywiera bardzo silny wpływ na człowieka, tak że my nigdy o tym samym fakcie nie uzyskamy dwóch takich samych zeznań.

[…] Nowa technologia pozwoliła nam zdobyć pewność, do której dążyliśmy – technologia, odrobina szczęścia i mnóstwo pracy wielu ludzi: rodziny (…), śledczych i prokuratorów, naukowców, utalentowanej artystki i bystrych, życzliwych antropologów, moich kolegów po fachu.