[…] Praktyka pokazuje, że niestety zbyt często organ procesowy, a więc występujący w tym charakterze prawnik, sędzia czy prokurator, są zupełnie bezradni wobec opinii biegłych, które w konsekwencji przyjmują bezkrytycznie.

Niewiele współczesnych zbrodni zostałoby rozwiązanych bez udziału kryminalistyki. Jeżeli sprawca nie zostanie złapany na gorącym uczynku lub jeśli podejrzany nie przyzna się do winy, konieczne jest zapewnienie jakiegoś rodzaju dowodu, na podstawie którego przestępca będzie osądzony.

[…] Brak zrozumienia ducha prawa jest przyczyną wielu krzywdzących decyzji.(…) Rozdźwięk między literą a duchem prawa to istotne zagadnienie w nauce prawa.

[…] Najprostsze działania arytmetyczne ogromnie pomagają rozumieć historię. Szczególnie pożyteczne są dwa: dodawanie i odejmowanie. Kryzys ustrojowy rozpoczął się w lipcu 1572 roku.

Pomysł jest zawsze dzieckiem przypadku. Koncepcje, idee rodzą się dzięki konkretnym sytuacjom olśniewającym umysł ludzki. Historia pełna jest przykładów ilustrujących tezę, że człowiek myśli przede wszystkim na zasadzie przechodzenia od konkretu do abstrakcji, a od niej powrotem do konkretu.

[…] Gdy lud osiąga wyższy poziom kultury i cywilizacji i gdy pismo staje się trwałym znakiem, który mogą po sobie zostawiać minione dzieje, to na tej podstawie powstaje stopniowo świadomość wyraźna zbiorowej odrębności, która staje się poczuciem narodowym.

[…] Kryminalistyka jest nauką w dużym stopniu praktyczną i stosowaną, mającą stanowić pomoc organom ścigania, wymiaru sprawiedliwości i biegłym w ich codziennej działalności.

„Za żadną cenę nie wolno dopuścić do ogłupienia od nadmiaru pracy. Należy czytać książki spoza sfery swoich bezpośrednich zainteresowań, chodzić do kina i teatru, utrzymywać kontakty z naukowcami specjalności przyrodniczych i technicznych.” Wiesław Górnicki

„Dysproporcje między żądaniami a możliwościami prowadzą do błędów lub niewspółmierności kosztów” Kazimierz Jaegermannn

„Liczy się przede wszystkim jakość. Dziesięć przestarzałych środków technicznych nie zastąpi jednego nowoczesnego, ale żaden środek techniczny nie zastąpi człowieka”. Tadeusz Hanausek