[…] Nie wolno mitologizować kary jako środka zwalczania zjawisk ujemnych. Kara spełni swoją funkcje, ale tylko pod warunkiem, że będzie stanowiła środek ostateczny, uzupełniający wszelkie inne środki przeciwdziałania zjawiskom negatywnym.

[…] Niektórym dzieciom wystarczy jedna głupia wpadka, by wystraszyć je na zawsze; tymczasem inne odkrywają, że agresywne zachowania wprawiają je w stan ciągłego podniecenia. Odczuwają satysfakcję i spełnienie, a nie wstyd czy wyrzuty sumienia za swe niecne czyny. Wtedy szukają sposobów, żeby to przyjemne podniecenie jeszcze spotęgować.

[…] Powstanie załamało się w ciągu jednego dnia – 26 grudnia 1825 r. pozostawiając setki zabitych i rannych. Wywołane bez przygotowania po nieoczekiwanej śmierci cara Aleksandra i trwających prawie przez miesiąc przetargach o sukcesję tronu, nie dość zorganizowane, by pociągnąć za sobą cały garnizon stolicy, poprzedzone zostało zdradą i aresztowaniem niektórych spiskowców.

[…] – Naprawiamy błąd sprzed lat. W 1989 r. chciano najszybciej uchwalić amnestię. Jednak wtedy w prawie karnym nie było dożywocia. Karę śmierci można było zamienić na 25 lat pozbawienia wolności – tłumaczy prof. Andrzej Zoll, konstytucjonalista.

[…] Malarstwo jest formą interpretowania rzeczywistości. Patrząc na obraz przedstawiający ofiarę przestępstwa można zadać sobie pytanie, czy artysta – prezentując motyw zbrodni i śmierci – pragnął zachować realizm.

„Przekrój” nic nie tracił z z sympatii swych czytelników i nakład pisma stale piął się do góry. Zmieniał się bowiem – o czym nie wolno zapominać – i czytelnik pisma. Już były widoczne efekty reform społecznych. W składzie inteligencji miejskiej – odbiorców tygodnika – nastąpiła jakościowa wymiana.

[…] Adresat normy musi wiedzieć, jakie zachowanie jest przez prawo zakazane albo nakazane, jakiego postępowania wymaga się od niego. Adresat normy musi także wiedzieć, jakie konsekwencje prawne poniesie, gdy nie podporządkuje się nakazowi lub zakazowi.

[…] Reakcja Hitlera na zdjęcia kończące filmowa relację z bombardowania Warszawy jesienią 1939 roku potwierdziła, że nie zawahałby się ani chwili przed użyciem bomb atomowych przeciwko Anglii. Siedzieliśmy z nim i Goebbelsem w jego berlińskim salonie – chmury dymu zaciemniały niebo, bombowce pikowały na swoje cele.

[…] Zawsze oczekiwano od sędziego sprawiedliwości, której najbardziej rzucającym się w oczy warunkiem jest jego bezstronność, brak wyraźnej przychylności dla tylko jednej ze stron. W procesie rzymskim naruszenie bezstronności można było podnieść w apelacji.

[…] Proces Kramera (komendanta obozu w Belsen i Oświęcimiu) rozpoczął się dnia 17 września 1945 r. przed wojskowym sądem brytyjskim, wywołał głośne echa i spowodował szereg uwag krytycznych. Delegat Polski, który był oficjalnym obserwatorem na procesie, złożył Komisji raport, podkreślając szereg niedomagań organizacyjnych i słabe przygotowanie procesu z punktu widzenia materiału dowodowego.