[…] Każda roślina ma jakąś pożyteczną cechę. Grube pędy chwastów chronią glebę przed erozją, a ich mocne, rozległe systemy korzeniowe rozpulchniają ją.

[…] Jakże łatwo, zbyt przyspieszając proces przemian, wywołać wprost odwrotne od zamierzonych skutki, zrodzić opór przeciw tym przemianom, które byłyby przyjęte, gdyby nie były lat gwałtowne.

[…] Patrząc na to, co jest dziejami nam współczesnymi, czego jesteśmy i twórcami, i nieraz – sądzimy – ofiarą, trzeba patrzeć czasem tylko na to, co jest trwałe, co po dziejach nam współczesnych zostanie, a nie na to, co jest przejściowe, na to, co jest dorobkiem dziejowym, jaki nasze pokolenie wniosło jako swe dzieło.

[…] Wśród zainteresowań Robla poczesne miejsce zajmowała szeroko rozumiana ochrona przyrody. Jako zamiłowany taternik popierał prawną ochronę polskich gór, zaś jako myśliwy propagował w tym środowisku ideę racjonalnego gospodarowania zasobami przyrody.

[…] Grek idąc ulicami Efezu pamięta, że chodził nimi jego przodek Heraklit lat temu dwa i pół tysiąca i że greccy mieszkańcy tego miasta zostali z niego wysiedleni, o ile nie zostali przedtem przez jego obecnych wymordowani, w roku 1920.

[…] Sądziłam, że mój pacyfizm jest zaraźliwy. Powiadałam: to nie za pomocą karabinów zaprowadza się sprawiedliwość społeczną i wolność! A jednak nie.

[…] Nie wchodzi się do polityki, żeby robić marmoladę. Wchodzi się do niej, żeby zdobyć władzę i ją utrzymać. Ktokolwiek mówi inaczej, jest kłamcą.

[…] Rozumiem, że jest to żądanie maksymalne, ale pamiętajmy, że chodzi o dziedzinę, w której najlepsze jest dopiero wystarczające.

[…] Załamały się modele humanistycznej kultury budowanej całe stulecia. Nasz wiek zdemokratyzował kulturę, ale ciągle było w niej pragnienie rzeczy wyższych.

[…] Funkcjonujemy w świecie, który pęka od nadmiaru informacji i jednocześnie jesteśmy skazani na poczucie ciągłego niedoinformowania. […] Zygmunt Bauman /w/: Rozmowy Petera Haffnera z Zygmuntem Baumanem. Czynić swojskie obcym, Wydawnictwo Wielka Litera, Warszawa 2019 s. 94