Dopalacze i substancje rozrywkowe

[…] Powszechna dostępność i olbrzymia różnorodność legalnych i nielegalnych środków psychostymulujących i odurzających stanowi wyzwanie zarówno dla toksykologów klinicznych, jak i sądowych. Toksykolodzy kliniczni, obserwując rosnącą liczbę zatruć tymi substancjami, zdają sobie jednocześnie sprawę z niedoszacowania ich rzeczywistej liczby.

Składa się na to kilka czynników, z których najważniejsze to problemy z ustaleniem wiarygodnego wywiadu toksykologicznego i ograniczone możliwości jego weryfikacji za pomocą testów toksykologicznych.

W wielu przypadkach, nawet w warunkach szpitalnego laboratorium toksykologicznego, nie ma możliwości wykonania badań specyficznych, a zatem zupełnie niemożliwa jest identyfikacja dostarczanych próbek substancji stosowanych przez użytkowników.

Toksykolodzy sądowi dysponują odpowiednią wiedzą i metodyką umożliwiającą rozwiązanie powyższych problemów – diagnostyka ta jest jednak droga i ze względów organizacyjnych trudna do przeprowadzenia w czasie ostrego dyżuru. Obserwując dzisiejsze problemy, wydaje się jednak, że rzeczywistość wymusi konieczność określenia nowej roli obu środowisk toksykologicznych w profilaktyce i diagnostyce ostrych zatruć.

Dorota Klimaszyk, Katarzyna Nawrocka, Ostre zatrucia „dopalaczami” i „substancjami rozrywkowymi” – wyzwania dla toksykologów, Z zagadnień nauk sądowych, Kraków 2009, Vol. LXXX s. 458