[…] Gdyby myśli swoje wyjawił, byłby poczytywany i wyświecony przez ogół radzących jako skrajny i ohydny wstecznik. Marzył o Polsce zjednoczonej z ziem wszystkich, o Poznańskiem, o morzu, o Śląsku, gdy patriotyzm polski winien był być jedynie dwudzielnicowy, a o zjednoczeniu ziem polskich w tej wojnie nie było co myśleć. […] Stefan Żeromski, Charitas, Czytelnik 1951 s. 226