[…] Interpretacja działania ekonomicznego czynnika przestępczości nasuwa wiele trudności. Do wyobraźni przemawiają obiegowe poglądy, że ludzi z ekonomicznie upośledzonych warstw społecznych popychają do przestępstw, zwłaszcza przeciwko mieniu, rażące dysproporcje między własną ciężką sytuacją a rzucającym się w oczy bogactwem – wystawy, sklepy pełne luksusowych towarów, wytworne restauracje itp.